در کوفه   شدم اسیر قوم اعدا               غریبم
و بی کس و تنها

آه  شکسته گشته عهد و پیمان        میا به کوفه ای حسین جان

وا مسلما غریب کوفه

من خستم   زدست این مردم صد رنگ    به میهمان خود زنند سنگ

آه  بیا که جان رسیده بر لب             ذکرم
شده خلصنی یا رب

آه دارم من این زمزمه بر لب                  کوفه
میا به جان زینب

وا مسلما غریب کوفه

شرمندم   ازین که گفتم که بیایی          اینک زتو خواهم نیایی

آه این مردمان وفا ندارند            این
کوفیان حیا ندارند

آه بر سر من آتش بریزند                     چون ترسی از خدا ندارند

وا مسلما غریب کوفه

در ایندم  نوای من حسین حسین است       نگاه
من سوی حسین است

آه من که ز جانبت سفیرم                     به دست ظالمان اسیرم

آه به کوفیان مهمانم امّا                          مثل تو تشنه لب بمیرم

وا مسلما غریب کوفه

تو علمدار حسینی       یارو
غمخوار حسینی

          عباس یا ابوفاضل

تو زاده ام البنین عزیز زهرایی       تو ساقی اهل حرم در کربلایی

پشت و پناه لشکری امیر دلهایی     کاشف کرب حسینی و مرهم غمهایی

زهرا را نور دو
عینی    یار وغمخوار حسینی

عباس یا ابوفاضل

دستت جدا از پیکرت در کربلا شد       همچون باب غریب خود فرقت دو تا شد

از بعد رفتنت حسین بی کس و تنها شد   راست جدا ز پیکر و بر نیزه ها شد

کاشف کرب حسینی    یار وغمخوار حسینی

عباس یا ابوفاضل

بیا وبنگر به خیمه گه رقیه بی تاب است   آخر مگر به کربلا قحطی آب است

تشنه لب تر از همه کس طفل رباب است   دادی وعده آب ولی مشکت بی آب است

          تویی
که مقطوع الیدینی    یاروغمخوار حسینی

عباس یا ابوفاضل

بنگر به حال من اخا با قلب خسته        از داغ تو عزیز من پشتم شکسته

جسمت کنار علقمه در خون نشسته          آمد کنارت مادر پهلو شکسته

          تویی
که دلدار حسینی یارو غمخوار حسینی

عباس یا ابوفاضل

یا اباعبدا...    حسین
ثارا...

عشق حسین بن علی تو قلبمونه         ز هجر کربلا شدیم دیگه دیوونه

نذار که حسرتش به دلهامون  بمونه      ما
رو ببر به کربلا به حق زهرا

یا اباعبدا...    حسین
ثارا...

حسینی و سفینة النجاة مایی          شهید در راه خدا خون خدایی

پادشه تشنه لب کرب و بلایی       تویی که هستی زاده ام ابیها

یا اباعبدا...    حسین
ثارا...

تربت پاک تو شده مهر نمازم       حریم کربلای تو قبله رازم

روانما حاجت ما ای چاره سازم         می خوام زیارت بکنم کرب و بلا را

یا اباعبدا...    حسین
ثارا...

خدا گل منو ز خاک تو سرشته      به روی قلب عاشقم اینو نوشته

که خاک کربلا بالاتر از
بهشته      بهشت من شده حریم پاک مولا

یا اباعبدا...    حسین
ثارا...

تویی حسین بن علی شاه دو
عالم        ز داغ تو هر دو جهان شد غرق
ماتم

نام تو گشته بر لبم ذکر
دمادم       حسین شاه کربلا عزیز زهرا

یا اباعبدا...    حسین
ثارا...

لبیک یا حسین
(3)      حسین حسین حسین

عشق تو یا حسین بُوَد در خونم      ز هجر کربلای تو مجنونم

قسم به خون پاک تو ثار ا...         که تا ابد عاشق تو می مونم

تویی تو نور عین(3)         حسین حسین حسین

ما همه عشاق تو ای خون خدا       دیوانگان پادشاه سر جدا

خدا کنه یه دفعه هم قسمت بشه        با هم بیاییم زیارت کرب و بلا

ای شاه عالمین (3)          حسین حسین حسین

کرببلات قبله ی اهل عشق              صحن و سرای تو سراسر عشق

ماه بنی هاشم ابا الفضل تو و        حضرت زینب ماه دمشق   

سلطان مشرقین (3)      حسین حسین حسین

بوی حسین شمیم بوی یاس           دلم زعشق تو پر از احساس

بذار تموم دنیا بدونن            که اسم من مجنون العباس

ارباب من
حسین(3)      حسین حسین حسین

حسین سفینه النجات مایی             همه غلامیم و تو هم مولایی

عشق علی هستی و عشق زهرا        شهید تشنه کرب و بلایی

امید زینبین(3)        حسین حسین حسین

تیر غمت به قلب من بنشسته           ببین منم ز هجر تو دلخسته

شبیه زینب آن عاشق پاکت             زعشق تو فرق سرم بشکسته

حبیب من حسین(3)   حسین حسین حسین

برادرجان     برادرجان

زجا برخیز نور دو دیده     سر قبرت زینب رسیده

برادرجان بیا بنگر که گشته زینبت مضطر ز داغ تو

حسین من بیا بنگر که زینب را دگر کشته فراق تو

حسین من بهار من نگر اینک خزان آمد به باغ تو

نگر مویم سپید است و نگر قدم کمان
گشته ز داغ تو

نگر من را    نگر من را

ببین داغت با من چه کرده     دل
من را صدپاره کرده

منم زینب     برادرجان

ز جا برخیز عباسم بیانزدم و پایت را رکابم ساز ابوفاضل

اهانتهای دشمنها ز بعد تو برادرجان
شده آغاز ابوفاضل

ز ضرب سیلی دشمن نتوانم که چشمم را نمایم باز ابوفاضل

به این اطفال
دلخسته به این دلهای بشکسته نظرانداز ابوفاضل

نگر من را    نگر من را

بیا بنگر فرقم شکسته       نمازم
را خوانم نشسته

نگر من را    برادر جان

برادر جان بیا بشنو کنون از این دل زارم فغان من حسین من

  نگر بر خواهرت اینک ببین قد کمان من حسین من

کجا بودی حسین من به هنگامی که دشمن مرا می زد کجابودی

در آن وقتی که طفل تو به پشت ناقه
بابا را صدا می زد کجا بودی

رقیه گوشه ویران ز بهر تو جانش را فدایی کرد کجا بودی

چو زینب از درون
محملش رأس حسینش را نگا می کرد کجا بودی

مپرس از من از حال سه ساله خزان
گردید باغ آلاله

چهل روز است برادرجان که من با دشمنان تو شدم همراه

به هر لحظه کشیدم من به یاد غربتت
جانا فغان و آه

شنیدم طعنه هایی من به شهر کوفه و شما و میان راه

          ز بسکه
غصه خوردم من ببین قدم شده همچون هلال ماه

چهل روز است ز تو دورم      چهل
روز است در شور و شینم

بود ذکرم حسینم یا حسینم