شعر به مناسبت هفتم صفر سالروز شهادت غریب مدینه امام حسن مجتبی علیه السلام

غریب مدینه      شفابخش سینه

ز داغت برادر    دل من غمینه

حسن ای برادر  تویی جان خواهر

غریب مدینه.........................

حسن جانم تو هستی عشق پیغمبر

عزیز قلب مادر زاده حیدر

ز داغ تو فلک هم غرق ماتم شد

ملائک می زنند بر سینه و بر سر

سیه گشته عالم  همه غرق ماتم

ز داغت برادر    شده قامتم خم

قرارم تو هستی   نگارم تو هستی

غریب مدینه .............................

ز زهر کینه دشمن شدی مسموم

دگر از دیدن رویت شوم محروم

چو من اینک به یاد کربلا باشم

شده ذکرم حسین مظلوم حسن مظلوم

ببین من غمینم  چه زار و حزینم

چگونه تو را من           ازین پس نبینم

تویی یادگارم    نگر حال زارم

غریب مدینه............................

برادرجان ز داغ کوچه ها برگو

از آن ثانی که زد سیلی به مادر گو

بگو با زینبت آنجا چه ها دیدی

ز حال مادر و از حال حیدر گو

تو آنجا چه دیدی        چه غمها کشیدی

تو زخم زبانها             ز اعدا شنیدی

تویی یار مادر             عزیزم برادر

غریب مدینه...........................

حسن جانم تو هستی یادگار من

همه عشقم نگار من بهار من

چو دشمن پیکرت را تیرُباران کرد

ربود از دل همه صبر و قرار من

شدم دل شکسته           منم زار و خسته

ز داغت دو عالم           به ماتم نشسته

تویی نور دیده             شدم قد خمیده

غریب مدینه ..................