یا
ابالفضل العباس

یا ابوفاضل امیر لشکرم           بی تو تنها مانده ام بی یاورم

ای علمدار حسین بن علی           همچو حیدر پهلوانی و یلی

گر چه هستی زاده ام البنین            لیک باشد مادرت بانوی دین

جسم تو در علقمه در خون نشست        ای برادر داغ تو پشتم شکست

تو یداللهی شده دستت جدا            همچو حیدر فرق تو گشته دوتا

کودکان در خیمه ها چشم انتظار       تا بری آب همرهت ای تک سوار

بهر زینب نور عینی یا عباس        کاشف الکرب حسینی یا عباس

مرتضی را ثانی تویی یا عباس         کربلا را ساقی تویی یا عباس

اهل عالم جملگی سرمست تو     حاجت و داروی ما در دست تو

کربلا

دل من به عشق تو حسین گرفتار شده     ز
غمت ببین دلم حزین وغمدار شده

رفتم و شکر خدا کرب و بلا تو دیده ام     آن
مکانی که ز دوریش چه ها کشیده ام

کربلای تو مرا آواره ی آواره کرد         دل و قلب و عقلم و دیوانه دیوانه کرد

من که عمریِ که سنگ تو به سینه می زنم     دم ز تو حسین امیر بی قرینه می زنم

وقتی که می شنوم روضه ی قتلگاه تو    دل من پر می زنه به سوی خیمه گاه تو

کربلا عشق منه مذهب و آیین منه        عشق مولا به خدا دین منه دین منه

ادب و وفای عباسه که غیرتم می ده      برا رفتن به حرم اونه که رخصتم می ده

چی میشه یه بار دیگه بیام به بین الحرمین   یه طرف حرم ابالفضل یه طرف حرم حسین

یه طرف حرم حسین عزیز جان فاطمه         یه طرف حرم  ابالفضل شهید علقمه

یه طرف الگوی آزادگی و عشق و صفا       یه طرف حضرت عباس یل کرب و بلا

یه طرف ضریح شش گوشه اربابم حسین     یه طرف گنبد سقا و علمدار حسین

کاش می شد یه شب تا صبح گریه تو کربلا کنم     برا تعجیل فرج تو حرمت دعا کنم